پيامبر (ص) در خطبه قبل از وفاتشان چنين فرمودند:

 ((هر كس با زن مجوس (آتش پرست )، يهودى ، مسيحى ، مسلمان يا كنيز زنا كند، خداوند بر قبرش سيصد و شصت هزار درب از آتش مى گشايد كه از آن درها، انواع مارها و عقرب ها و شهاب هاى آتشين بر او خارج مى شود و تا قيامت در قبر آن گونه مى سوزد و از بوى محل گناه او در قيامت ، همه اهل محشر اذيت مى شوند (با اين كه در آن جا پر از انواع بوهاى بد اعمال ديگر است !) و با همان بوى تعفن شديد او را مى شناسند، تا اين كه او را به آتش جهنم مى اندازند؛ باز در جهنم اهل جهنم از بوى او بيشتر از عذابهاى ديگر جهنم ، اذيت مى شوند.

]علت شدت گناه زنا اين است كه[خداوند غيور است و از غيرت اوست كه فواحش و محارم را حرام فرموده است و هيچ كس از خدا غيرتمندتر نيست. ))

 پیامبر اکرم ‏(ص):

((وقتی كه به معراج رفتم در جهنم مردی را دیدم كه ماری چون نخل سحوق با او بود و آن مار ازدهانش داخل می شد و از نشیمنگاهش خارج.

گفتم: ای جبرئیل او چه كاری انجام داده؟

 گفت: او با پسران لواط می نمود.))

 زنی خدمت حضرت صادق (ع) آمد و عرض کرد:

زنانی که با یکدیگر مساحقه می کنند ، حدشان چیست؟

 امام فرمود:

 ((حد زنا است، به راستی چون قیامت شود آنها را می آورند و لباسهایی که از آتش بریده شده بر تن آنان می کنند و مقنعه های آتشین بر سرشان می بندند و  زیرجامه های آتشین به بدنشان می پوشانند و عمودهای آتشین در جوفشان فرو می کنند و آنها را در جهنم می اندازند.))